Skip to main content

Upadłość to w języku potocznym bankructwo – termin, który do niedawna  znaliśmy głównie z filmów, zwłaszcza amerykańskich. Wcześniej słyszeliśmy o bankructwie, ale raczej we wspomnieniach naszych dziadków lub rodziców, którzy pamiętali jeszcze okres sprzed II wojny światowej, czyli czasy II Rzeczpospolitej Polskiej. Potem nastąpił okres w którym, ze zrozumiałych względów, nikt zbankrutować nie mógł. Ale w III Rzeczpospolitej, czyli z początkiem lat 90-tych ubiegłego stulecia, pojęcie „bankructwa” powróciło, aczkolwiek pod łagodniej dla ucha brzmiącą  nazwą „upadłość”.

Obecnie „upadłość” oznacza procedurę wszczynaną w razie niewypłacalności dłużnika. Polega ona na wspólnym dochodzeniu roszczeń przez wszystkich wierzycieli. Upadłość to tzw. egzekucja uniwersalna prowadzona na rzecz wszystkich wierzycieli dłużnika, ze wszystkich składników jego majątku jednocześnie. W prawie polskim upadłość to postępowanie przewidziane w ustawie z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe, prowadzone w stosunku do dłużnika (zwanego w ustawie „upadłym”), który stał się niewypłacalny. Wszczęcie postępowania upadłościowego następuje wskutek ogłoszenia upadłości przez sąd.